Ω, Πιερίδες και ολύμπιες Μούσες...

Βγάλτε απ' το μυαλό μου τα φαντασμένα μου όνειρα.

Μακρύνατε τους λογισμούς μου απ' τις μεγάλες ελπίδες.

Μαστιγώστε την ψυχή μου για απύθμενη αγάπη προς την αιώνια πατρίδα.

Μα αφήστε την περιέργειά μου να τριγυρίζει στο αδιόρατο μέλλον που δημιουργείται απ' την θέληση του αιωνίου πνεύματος, κι απ' των ανθρώπων τις ελπίδες, τις σκέψεις, τις πράξεις.

Στο σκοτάδι το κρύο, στων ανθρώπων τα βάσανα, στης τυραννίας την βία... εν' απόμακρο φως διαφαίνεται...
Πλησιάζει κοντά μας, ζωντανεύει τα όνειρα...

Είναι η ψυχή του λαού που με φως εκδηλώνεται...

Προσπαθεί να φωτίσει ξανά τα σκοτάδια της οικουμένης με το φως της ελπίδας...

Το φως το Ελληνικό... Το Ολύμπιο φως!

(Παντελής Βυσούλης)